Η μεταπτυχιακή εργασία πραγματεύεται το αντικείμενο του βέλτιστου σχεδιασμού των κατασκευών παρουσία πολλών αντικειμενικών συναρτήσεων με τη χρήση εξελικτικών μεθόδων και συγκεκριμένα των Στρατηγικών Εξέλιξης (ES). Αποτελείται από έξι κεφάλαια συνολικά, εκ των οποίων τα πέντε πρώτα αναφέρονται στο θεωρητικό υπόβαθρο. Σε αυτά γίνεται λόγος για το αντικείμενο του βέλτιστου σχεδιασμού, για τη βελτιστοποίηση πολλαπλών κριτηρίων, για τη μέθοδο των Στρατηγικών Εξέλιξης, για τη δυναμική των κατασκευών και για τη μέθοδο της άμεσης χρονικής ολοκλήρωσης. Το έκτο κεφάλαιο αναφέρεται στο πρακτικό μέρος, στις εφαρμογές που πραγματοποιήθηκαν και στα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Ο φορέας που εξετάστηκε στα πλαίσια των εφαρμογών είναι ένα εξαόροφο χωρικό πλαίσιο από χάλυβα ενώ οι μέθοδοι βελτιστοποίησης που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι Στρατηγικές Εξέλιξης πολλών μελών (M-ES). Σκοπός ήταν σε κάθε περίπτωση η εύρεση των κατά Pareto βέλτιστων λύσεων του προβλήματος βελτιστοποίησης πολλαπλών κριτηρίων, οι οποίες για την περίπτωση ύπαρξης δύο αντικειμενικών συναρτήσεων μπορούν να παρουσιαστούν εποπτικά με τη μορφή καμπυλών. Οι μεταβλητές σχεδιασμού του προβλήματος αφορούν τη γεωμετρία των διατομών υποστυλωμάτων και δοκών και συγκεκριμένα το ύψος και το πλάτος των διπλών ταυ. Οι δύο αντικειμενικές συναρτήσεις που επελέγησαν είναι το βάρος και η μέγιστη οριζόντια μετατόπιση της κατασκευής, ποσότητες ισχυρά αντιπαλλεύουσες. Οι περιορισμοί που τίθενται αφορούν τις τάσεις των μελών και τις σχετικές μετατοπίσεις μεταξύ των ορόφων. Το σχήμα των ES που χρησιμοποιήθηκε είναι ένα σχήμα με 5 γονείς και 5 απογόνους (5+5 ES). Οι δυναμικές αναλύσεις έγιναν με τη μέθοδο της άμεσης ολοκλήρωσης με χρήση 3 συνθετικών επιταχυνσιογραφημάτων σύμφωνων με το φάσμα απόκρισης του ΕΑΚ 2000. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις με στατικά και στατικά + δυναμικά φορτία και εξετάστηκαν η γραμμική μέθοδος των βαρών, η μέθοδος των περιορισμών και η μέθοδος της ελαχιστοποίησης της απόστασης από σημείο ενώ έγινε σύγκριση της αποτελεσματικότητας των μεθόδων μεταξύ τους.