Οι φορείς μορφής πλακοδοκού είναι από τους πιο διαδεδομένους στα έργα Πολιτικού Μηχανικού, με ευρεία χρήση τόσο στη γεφυροποιία, όσο και στα συνήθη οικοδομικά έργα. Η ευρεία χρήση τους έγκειται σε στατικούς και οικονομικούς λόγους, αφού παρουσιάζει μεγαλύτερη ακαμψία σε σχέση με τις ορθογωνικές διατομές, με χρήση λιγότερου υλικού. Έτσι, το συνεργαζόμενο πλάτος αποτελεί σημαντικό παράγοντα της ακαμψίας της πλακοδοκού, και κατά συνέπεια, η όσο γίνεται καλύτερη εκτίμησή του αποτελεί βασικό μέρος της πορείας σχεδιασμού των έργων Πολιτικού Μηχανικού.      

Οι μέχρι σήμερα θεωρήσεις που έχουν γίνει για τον υπολογισμό του, βασίζονται στη θεώρηση ότι, οι τάσεις διατηρούνται σταθερές στην περιοχή που συμπαρασύρει το δοκάρι την πλάκα. Σε αυτή την εργασία έγινε προσπάθεια να προσδιοριστεί το πραγματικό κομμάτι της πλάκας που συμπαρασύρεται από τη δοκό χρησιμοποιώντας τις πραγματικές παραμορφώσεις της πλακοδοκού, στο σημείο που υπάρχει η δοκός. Οι παραμορφώσεις προσδιορίσθηκαν με τη βοήθεια του προγράμματος πεπερασμένων στοιχείων NASTRAN. Στη συνέχεια, για να προσδιοριστεί το συνεργαζόμενο πλάτος της δοκού σε κάθε θέση, χρησιμοποιήθηκαν σαν δεδομένα η βύθιση της δοκού και οι παραγωγοί της, που προέκυψαν από αριθμητική διαδικασία. Το συνεργαζόμενο πλάτος προέκυψε θεωρώντας τις διαστάσεις του δοκαριού γνωστές και δεδομένη την ακαμψία της πλακοδοκού, η οποία προέκυψε από την επίλυση της διαφορικής εξίσωσης της δοκού με την βοήθεια της αναλογικής μεθόδου.       

Τέλος, συγκρίθηκαν αρχικά, οι βυθίσεις πραγματικού φορέα και πλακοδοκού σταθερής διατομής και κατόπιν τα συνεργαζόμενα πλάτη για δύο διαφορετικές τιμές φορτίου και προέκυψε ότι αφενός μεν η διαφορά των βυθίσεων ήταν μικρή και αφετέρου ότι τα συνεργαζόμενα πλάτη σχεδόν ταυτίζονταν.