Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στη μελέτη της εκδήλωσης της σεισμικής σχετικής μετατόπισης, μεταξύ καταστρώματος και κεφαλής ενός βάθρου γέφυρας, στο οποίο έχει εφαρμοστεί εφέδρανο σεισμικής μόνωσης.  

Εξετάζονται δύο τύποι συνήθων συστημάτων σεισμικής μόνωσης: το επίπεδο εφέδρανο ολίσθησης (P-F) και το ελαστομεταλλικό εφέδρανο με πυρήνα μολύβδου (LRB). Το σύστημα καταστρώματος – βάθρου προσομοιάζεται ως μονοβάθμιος ταλαντωτής, στη βάση του οποίου εφαρμόζεται δυναμική διέγερση.  Ως διεγείρουσα φόρτιση χρησιμοποιούνται εξιδανικευμένοι παλμοί τύπου Ricker, διαφόρων συχνοτήτων. Με τη βοήθεια της μεθόδου των πεπερασμένων στοιχείων, επιλύονται παραμετρικά εναλλακτικά προσομοιώματα μεμονωμένου βάθρου. Με συγκριτική μεθοδολογία, διερευνάται η συμβολή των διαφόρων παραγόντων στην απόκριση της κατασκευής και στην εκδήλωση των μετατοπίσεων.

Διαπιστώνεται ο καθοριστικός ρόλος που έχει η σχέση μεταξύ του συχνοτικού περιεχομένου της διέγερσης και της ιδιοπεριόδου της κατασκευής, καταδεικνύεται δε η καθοριστική σημασία των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και της μορφής της χρονοϊστορίας της διέγερσης.