Mε δεδομένα τον μεγάλο αριθμό παραμέτρων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των κατασκευών υπό σεισμικά φορτία αλλά και τον τυχηματικό χαρακτήρα του ίδιου του  φαινομένου του σεισμού, είναι επιβεβλημένη η στοχαστική προσέγγιση στον χειρισμό  του προβλήματος της σεισμικής τρωτότητας. Η τρωτότητα μιας συγκεκριμένης κατασκευής ή μιας ολόκληρης κατηγορίας κατασκευών προσδιορίζεται μέσω μιας σχέσης «σεισμικής εντάσεως – καταστροφικότητας». Τέτοιες σχέσεις απεικονίζουν την κατανομή της πιθανότητας εκδήλωσης ή υπέρβασης κάποιας βλάβης για δεδομένη σεισμική ένταση και λαμβάνουν συνηθέστερα τη μορφή «Πινάκων  Πιθανότητας  Βλάβης» (Damage  Probability Matrices – DPM) και «Καμπυλών  Θραυστότητας» (Fragility Curves). Οι  βασικές  επιλογές  στη  μεθοδολογία  αναλυτικού  προσδιορισμού τους αφορούν  το μέτρο σεισμικής έντασης, τον τυχηματικό χαρακτήρα των παραμέτρων των  εμπλεκομένων στο προσομοίωμα της κατασκευής και την κρίσιμη παράμετρο  απόκρισης, επιλογές που καθορίζουν τελικά το στάδιο της ανάλυσης, το οποίο οδηγεί  στον ορισμό κατανομών πιθανοτήτων βλαβών.

Για την ικανοποίηση της ανάγκης για εκτίμηση της αξιοπιστίας των  κατασκευών μέσω πιθανοτικής θεώρησης, διερευνάται η υπάρχουσα γνώση επί του θέματος, με εστίαση στις αβεβαιότητες τις εισαγόμενες από σεισμικές διεγέρσεις (κεφάλαιο 1). Η δυνατότητα διαχείρισης των κατασκευών μέσω της εναλλακτικής πρότασης υιοθέτησης συστημάτων παθητικού, ημιενεργητικού ή ενεργητικού ελέγχου εξετάζεται στη συνέχεια (κεφάλαιο 2), μέσω εκτενούς βιβλιογραφικής αναζήτησης. Στο κεφάλαιο 3 γίνεται περιληπτική περιγραφή των κλασικών τρόπων αντιμετώπισης του σεισμικού κινδύνου για την ειδική περίπτωση των κατασκευών από τοιχοποιία, με την οριοθέτηση αυτή του θέματος των επισκευών/ενισχύσεων για λόγους εξυπηρέτησης του αντικειμένου της εργασίας.  Η τρωτότητα μιας κατασκευής υπό σεισμική φόρτιση, προσδιοριζόμενη κατά τη μεθοδολογία των καμπυλών θραυστότητας, αναπτύσσεται στη γενικότητά της και ακολούθως  συγκεκριμενοποιείται  για κατασκευές από τοιχοποιία στο κεφάλαιο 4, ενώ παράλληλα προτείνεται η χρήση της για τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας επεμβάσεων σε αυτή την κατηγορία δομημάτων. Τα επόμενα κεφάλαια 5 και 6 εξαντλούν το θέμα της εργασίας σε εφαρμοσμένο επίπεδο, καθώς περιγράφεται η όλη προσπάθεια διερεύνησης της επιρροής συστημάτων ελέγχου στη συμπεριφορά κατασκευών από τοιχοποιία, μέσω συγκεκριμένου παραδείγματος με αντικείμενο τμήμα του μνημείου της Ι. Νέας Μονής Χίου, για το οποίο γίνεται συγκριτική αξιολόγηση της απόκρισης πριν και μετά την ενσωμάτωση συσκευών ελέγχου.  

 Συμπερασματικά, επιβεβαιώνεται  η σκοπιμότητα  της  όλης  μεθόδου, παρέχουσας ένα εύχρηστο, εποπτικό, ευέλικτο μέσο, το οποίο επιτρέπει τον έλεγχο και την  αξιολόγηση παρεμβάσεων αναλόγων της προτεινόμενης. Παράγεται λοιπόν γνώση  πρόσφορη προς εισαγωγή στην καθημερινή πρακτική ενώ επισημαίνονται τα κρίσιμα για  την απόκριση της κατασκευής χαρακτηριστικά και οι βέλτιστες περιοχές περαιτέρω  έρευνας.