Η εργασία αυτή
αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος
με αντικείμενο την πειραματική διερεύνηση και αξιολόγηση
του βαθμού αποκατάστασης δοκιμίων με χρήση
επισκευαστικών κονιαμάτων καθώς και του βαθμού ενίσχυσης
αυτών με χρήση υφασμάτων από πολυμερή με ίνες άνθρακα.
(CFRP)
Οκτώ δοκίμια αφού
αρχικά φορτίστηκαν μέχρι αστοχίας , στην συνέχεια
επισκευάστηκαν και ενισχύθηκαν με υλικά της εταιρίας Mac
Beton Hellas. Απ’τα δοκίμια αυτά τέσσερα είχαν
σχεδιαστεί βάση του ευρωπαϊκού κανονισμού και τέσσερα
βάση του αμερικάνικου κανονισμού. Οι διαφορές τους ήταν
ότι αυτά του αμερικάνικου κανονισμού είχαν πυκνότερους
συνδετήρες εκεί που απαιτείτο ελάχιστος οπλισμός
διάτμησης. Ακόμα τα δοκίμια του ευρωπαϊκού κανονισμού
είχαν ανοξείδωτο διαμήκη χάλυβα και το σκυρόδεμά τους
ήταν ινωπλισμένο με ίνες χάλυβα για να τους προσδώσει
καλύτερη πλαστιμότητα. Τα δοκίμια είχαν φορτιστεί με
ταυτόχρονη δράση σταθερού αξονικού φορτίου και εγκάρσιας
φόρτισης και στόχος ήταν η καμπτική αστοχία με μεγάλη
πλαστιμότητα και δημιουργία δύο πλαστικών αρθρώσεων για
το συγκεκριμένο στατικό μοντέλο. Στην αρχική τους
φόρτιση τα δοκίμια συμπεριφέρθηκαν καλά και όλα
δημιούργησαν από δύο πλαστικές αρθρώσεις. Η αστοχία τους
ήταν πλάστιμη αλλά πρέπει να αναφέρουμε ότι σχεδόν όλα
τα δοκίμια λύγισαν εκτός επιπέδου λόγω και του αξονικού
φορτιού όπως επίσης ότι ο διαμήκης χάλυβα λύγισε σε όλα
τα δοκίμια που είχαν σχεδιαστεί με τους ευρωπαϊκούς
κανονισμούς.
Ακολούθησε η
επισκευή και ενίσχυσή τους οι οποίες έγιναν βάση των
κανονισμών . Ύστερα ξαναφορτίστηκαν με την ίδια
διαδικασία που είχαν φορτιστεί τα αρχικά. Από τα οχτώ
δοκίμια ένα δημιούργησε δύο πλαστικές αρθρώσεις, έξι από
μία και ένα καμία.
Τα δοκίμια του
ευρωπαϊκού κανονισμού είχαν πολύ χειρότερη συμπεριφορά
εξαιτίας αφενός του ανοξείδωτου χάλυβα που είχε λυγίσει
αρχικά σε όλα τα δοκίμια και αφετέρου εξαιτίας του ινών
χάλυβα που είχαν και έκανε την επισκευή τους
δυσκολότερη. Αν τα δοκίμια ήταν φτιαγμένα κανονικά όπως
αυτά του αμερικάνικου κανονισμού θα είχαν μάλλον
καλύτερη συμπεριφορά.
Οι μέγιστες
μετατοπίσεις ήταν μεγάλες χωρίς όμως να έχουμε καλή
πλαστιμότητα εξαιτίας της μείωσης της δυσκαμψίας στα
ενισχυμένα δοκίμια.
Η επισκευή και
ενίσχυση που έγινε ήταν σχετικά μικρή σε σύγκριση με
προηγούμενες προσπάθειες. Ως εκ τούτου για να έχουμε
πειραματικά αποτελέσματα πιο κοντά στα θεωρητικά
χρειάζεται κάποια αναπροσαρμογή στις θεωρήσεις μας, όπως
για παράδειγμα να μπουν κάποιοι συντελεστές ασφαλείας
στα υλικά.
Ακόμη σε σύγκριση
με παλαιότερα πειράματα εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι
πρόωρες αστοχίες σχετίζονται και με την μεθοδολογία
σχεδιασμού και όχι τόσο με την τεχνολογία ενίσχυσης που
χρησιμοποιήθηκε.
Tέλος για πιο καλά
αποτελέσματα τα δοκίμια θα ήθελαν εκτεταμένο καθάρισμα
του σκυροδέματος, ευθυγράμμιση από το λυγισμό που είχαν
από την αρχική φόρτιση, αντικατάσταση του οπλισμού όπου
αυτό χρειαζόταν και ενίσχυση με υφάσματα σε όλο το μήκος
τους και όχι μόνο στις κρίσιμες ζώνες.