Aυτή η εργασία είχε ως σκοπό τη μελέτη και το στατικό έλεγχο ενός κτιρίου με μεταλλικό φορέα. Το μεγαλύτερο βάρος της ανάλυσης δόθηκε στον υπολογισμό της ανεμοπίεσης για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν οι δύο επικρατέστεροι για την Ελλάδα κανονισμοί, ήτοι ο Ευρωκώδικας 1 και ο DIN 1055 Part IV. Συγκεκριμένα η κατασκευή επιλύθηκε δύο φορές, την πρώτη εφαρμόζοντας τον Ευρωκώδικα 1 για τον άνεμο παρουσία όλων των υπολοίπων συνήθων φορτίων μαζί με το σεισμό (στατικό) ενώ τη δεύτερη φορά εφαρμόζοντας το γερμανικό κανονισμό DIN 1055 Part IV για τον άνεμο, επίσης παρουσία όλων των υπολοίπων φορτίων. Κατόπιν έγινε εκτενής σύγκριση των δύο επιλύσεων οι διαφορές των οποίων εντοπίστηκαν στους επιμέρους συντελεστές αξιοποίησης σχεδόν όλων των εξεταζόμενων μελών (Κεφάλαιο 6).

Στο Κεφάλαιο 1 παρατίθεται η αρχιτεκτονική παρουσίαση του κτιρίου. Πρόκειται για το κτίριο 50 των νέων  εγκαταστάσεων των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Το κτίριο 50 είναι κτίριο παράπλευρο ενός υποστέγου ναυπήγησης (κτίρια 45-40) και προορίζεται να στεγάσει συνεργεία υποστηρικτικά της κύριας δραστηριότητας (ναυπήγησης) όπως και γραφεία.

Στο Κεφάλαιο 2 έχουμε την στατική παρουσίαση του κτιρίου όπου περιλαμβάνονται στοιχεία για το λογισμικό που χρησιμοποιήθηκε στην ανάλυση καθώς και περιγραφή του τρισδιάστατου μοντέλου, της θεμελίωσης καθώς και του τρόπου με τον οποίο παραλαμβάνονται τα φορτία από τα μέλη της κατασκευής. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στους έκκεντρους συνδέσμους του κτιρίου.

 Το Κεφάλαιο 3 γίνεται περιγραφή των φορτίων, των τιμών που αυτά έχουν, των συνδυασμών αυτών καθώς και των τρόπων με τον οποίο αυτά εισήχθησαν στο πρόγραμμα για την ανάλυση.

 Στα Κεφάλαια 4 και 5 γίνεται ο αναλυτικός προσδιορισμός των φορτίων ανέμου κατά Ευρωκώδικα 1 και DIN 1055 Part IV αντίστοιχα, που αποτελεί και το βασικό μέρος της εργασίας.

 Στο Κεφάλαιο  6 παρατίθενται τα αποτελέσματα του ελέγχου για όλα τα υποστυλώματα της κατασκευής και για τις δύο εναλλακτικές φορτίσεις (άνεμος κατά Ευρωκώδικα 1 και άνεμος κατά DIN 1055), όπως αυτά προκύπτουν από το πρόγραμμα

Στο κεφάλαιο 7 έγινε μία προσπάθεια να ποσοτικοποιηθεί αυτή η διαφορά που εμφανίζεται στους συντελεστές αξιοποίησης των εξεταζόμενων μελών της κατασκευής. Συγκεκριμένα προσδιορίζεται η ποσοστιαία διαφορά βάρους της κατασκευής που προκύπτει όταν χρησιμοποιείται ο γερμανικός κανονισμός για την ανεμοπίεση αντί του Ευρωκώδικα 1. Για το σκοπό αυτό επιλέχθηκε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα υποστυλωμάτων και τεγίδων από τα κύρια πλαίσια της κατασκευής και εξισώθηκαν οι συντελεστές αξιοποίησης των μελών αυτών μεταβάλλοντας τις διατομές τους στην επίλυση κατά DIN έτσι ώστε να παρουσιάσουν τον ίδιο συντελεστή αξιοποίησης με την επίλυση κατά Ευρωκώδικα 1. Το συμπέρασμα που απορρέει από τη διαδικασία αυτή είναι ότι η εφαρμογή του DIN 1055, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα φορτία που προβλέπονται στην κατασκευή, οδηγεί σε εξοικονόμηση 6~7% περισσότερου υλικού, συγκριτικά με την αντίστοιχη εφαρμογή του Ευρωκώδικα 1.

Στο Κεφάλαιο 8 παρατίθεται ο ικανοτικός σχεδιασμός ενός τυπικού έκκεντρου συνδέσμου της κατασκευής και δείχνεται ότι η δοκός σύζευξης αυτού πλαστικοποιείται διατμητικά.

Τέλος στο Κεφάλαιο 9 αναφέρονται οι κυριότερες διαφορές μεταξύ των δύο κανονισμών όσον αφορά το σχεδιασμό σε ανεμοπίεση καθώς και τα τελικά συμπεράσματα που απορρέουν από τη συγκεκριμένη εργασία.