Για την παρούσα μεταπτυχιακή εργασία διαστασιολογήθηκαν τρία τοιχία (μήκους 1,5 m, 1.7 m, 1,9 m) και δύο πλαίσια (ένα μονώροφο κι ένα διώροφο) σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Ελληνικού Κανονισμού Ωπλισμένου Σκυροδέματος (Ε.Κ.Ω.Σ.) και την Τροχιά Θλιπτικής Δύναμης (Τ.Θ.Δ.). Το τοιχίο μήκους 1.7 m κατασκευάστηκε σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Ε.Κ.Ω.Σ. και δοκιμάστηκε υπό ανακυκλιζόμενη φόρτιση. Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν ήταν τα εξής:

1. Η φέρουσα ικανότητα που είχε το τοιχίο ήταν μεγαλύτερη εκείνης που προϋπολογίστηκε κατά 25%.

2. Η πλαστιμότητα που ανέπτυξε το δοκίμιο στην πρώτη φάση του πειράματος ήταν ίση με 3,39, ενώ στη δεύτερη φάση ήταν 6,2. Πολύ υψηλή και στις δύο περιπτώσεις.

3. Η κύρια ρωγμή σχηματίστηκε στη βάση του τοιχίου, κάτι που ήταν αναμενόμενο κι από τις δύο μεθοδολογίες.

4.  Η πειραματική διάταξη παρέμεινε εύκαμπτη παρά την τροποποίηση της, γεγονός που επηρέασε τα αποτελέσματα, εφόσον στις μετρήσεις των μετατοπίσεων εμπεριεχόταν και η μετατόπιση της βάσης του επενεργητή.

5. Η σύγκριση τοιχίων και πλαισίων διαστασιολογημένων με τις μεθόδους του Ε.Κ.Ω.Σ. και της Τ.Θ.Δ. έδειξε ότι γενικά η δεύτερη χρησιμοποιεί λιγότερο εγκάρσιο οπλισμό για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με την πρώτη.