Βασικός στόχος της εργασίας αυτής είναι η ανάδειξη της σημασίας που έχει για την ελληνική κοινωνία η ενίσχυση των υφιστάμενων παλαιών κατασκευών, και να διερευνήσουμε τις δυνατότητες στατικής ανελαστικής ανάλυσης που παρέχονται στο μηχανικό.

Αποτιμάται η σεισμική επάρκεια κτιρίου σχεδιασμένου με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959 και τον κανονισμό ωπλισμένου σκυροδέματος του 1954 και κατασκευασμένου το 1973.  Η αποτίμηση γίνεται με στατική ανελαστική ανάλυση με βάση την οποία εκτιμάται εάν το κτίριο ικανοποιεί συγκεκριμένα καθολικά ή τοπικά κριτήρια η υπέρβαση των οποίων καθορίζει την αστοχία.

Η ανάλυση γίνεται με τη χρήση δύο λογισμικών που προσομοιάζουν την ανελαστική συμπεριφορά του φορέα με διαφορετικό τρόπο. Το DRAIN 2D επιτρέπει την ανελαστική ανάλυση της κατασκευής με στοιχεία συγκεντρωμένης πλαστικότητας στο επίπεδο. Το SEISMOSTRUCT επιτρέπει την ανάλυση είτε σε δύο είτε σε τρεις διαστάσεις με στοιχεία κατανεμημένης πλαστικότητας.

Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύονται τα χαρακτηριστικά των προγραμμάτων που χρησιμοποιήθηκαν. Εκτενέστερη ανάλυση της συγκεντρωμένης και διανεμημένης πλαστικότητας γίνεται στο Παράρτημα A.

Στο κεφάλαιο τέσσερα περιγράφεται η ανάλυση και αποτίμηση του κτιρίου δίχως ενίσχυση με το πρόγραμμα DRAIN 2D. Περιγράφεται εκτενώς η διαδικασία και διάφορες παραλαγές στην μοντελοποίηση του φορέα.

Στο πέμπτο κεφάλαιο γίνεται η αντίστοιχη διαδικασία με το πρόγραμμα SEISMOSTRUCT, ενώ στο έκτο κεφάλαιο παρατίθεται μια σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων των δύο αναλύσεων.

Στο όγδοο και έννατο καφάλαιο επαναλαμβάνεται η ανάλυση του κτιρίου, αλλά με την προσθήκη τοιχώματος.

Τέλος στο δέκατο κεφάλαιο παρουσιάζονται κάποια χρήσιμα συμπεράσματα που αφορούν τα αποτελέσματα της ενίσχυσης του κτιρίου.