Σε αυτήν τη μεταπτυχιακή εργασία μελετάμε το φαινόμενο της αδρανειακής αλληλεπίδρασης μεταξύ εδάφους και θεμελίου, που συνίσταται στην αύξηση της ιδιοπεριόδου της κατασκευής. Συγκεκριμένα εξετάζουμε μια τυπική γέφυρα της Αττικής Οδού, με 5 ανοίγματα και 4 βάθρα. Εκτός από την περίπτωση που τα βάθρα είναι πακτωμένα στο έδαφος, ορίζουμε ακόμα 3 προφίλ ενδόσιμου εδάφους, με βάση τις τιμές της αστράγγιστης διατμητικής αντοχής: Su=300kPa, Su=100kPa & Su=60kPa.

Στην αρχή, για κάθε τύπο εδάφους, κάνουμε αναλυτική διερεύνηση και διαστασιολογούμε τα επιφανειακά θεμέλια των βάθρων θεωρώντας απλοποιητικές παραδοχές και εκτελώντας απλούς υπολογισμούς, φορτίζοντας με τα φάσματα του ΕΑΚ. Επίσης λαμβάνουμε τις περιπτώσεις της ρηγμάτωσης ή όχι του σκυροδέματος και του ανασηκώματος ή όχι του θεμελίου. Με τη βοήθεια δημοσιευμένων σχέσεων προκύπτουν οι στατικές δυσκαμψίες και οι αποσβέσεις των θεμελίων για κάθε περίπτωση.

Εν συνεχεία τροφοδοτούμε το πρόγραμμα πεπερασμένων στοιχείων ABAQUS με τις τιμές των σταθερών των ελατηρίων και των αποσβεστήρων που ήδη υπολογίσαμε, και εκτελούμε δυναμική μη-γραμμική ανάλυση εν χρόνω, με πραγματικά επιταχυνσιογραφήματα. Προκύπτουν έτσι τα διαγράμματα χρονοϊστοριών για τα εντατικά μεγέθη στα βάθρα. Τέλος επιχειρούμε να κάνουμε μια σύγκριση μεταξύ αναλυτικής και υπολογιστικής μεθόδου.