Το θέμα της παρούσας Μεταπτυχιακής Εργασίας είναι η εκτίμηση της σεισμικής τρωτότητας ιστορικών κατασκευών από φέρουσα τοιχοποιΐα μέσω της ανάπτυξης διαγραμμάτων Καμπυλών Θραυστότητας. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό εφαρμόζεται σε τρεις περιπτωσιολογικές μελέτες, σε τρεις εκκλησίες της Μεταβυζαντινής περιόδου του 11ου αιώνα μ.Χ. Τα εξεταζόμενα μνημεία είναι: α) ο ιερός Ναός των Αγίων Θεοδώρων των Αθηνών, β) ο ιερός Ναός της Καπνικαρέας και γ) η ιερά Μονή Καισαριανής.

 Το Κεφάλαιο 1 αναφέρεται στις καταστροφές που προκαλούν οι σεισμοί σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς επίσης και τα δυσμενή αποτελέσματά τους στην κοινωνία και τις τοπικές οικονομίες. Το Κεφάλαιο 2 περιλαμβάνει το θεωρητικό υπόβαθρο των Καμπυλών Θραυστότητας και την εφαρμογή τους σε διάφορες κατασκευές. Στο Κεφάλαιο 3 παρουσιάζονται οι βασικές αρχές της μεθόδου των πεπερασμένων στοιχείων, εφόσον η συγκεκριμένη μέθοδος είναι ευρέως διαδεδομένη στην προσομοίωση κατασκευών από φέρουσα τοιχοποιΐα.

Κατόπιν των ανωτέρω, το Κεφάλαιο 4 πραγματεύεται την εφαρμογή των καμπυλών θραυστότητας και την προσαρμοστικότητά τους σε μνημειακές κατασκευές απο φέρουσα τοιχοποιΐα, ώστε στα επόμενα να γίνει περιπτωσιολογική μελέτη της μεθόδου σε καθένα από τα συγκεκριμένα μνημεία: α) του ιερού ναού των Αγίων Θεοδώρων των Αθηνών (κεφάλαιο 5), β) του ιερού ναού της Καπνικαρέας (κεφάλαιο 6) και γ) της ιεράς Μονής Καισαριανής (κεφάλαιο 7). Τέλος, στο κεφάλαιο 8, γίνεται διερεύνηση και σύγκριση των εξαγομένων οικογενειών καμπυλών θραυστότητας των τριών μνημείων και εκτιμάται η σεισμική τρωτότητα των ναών, ώστε να διαπιστωθεί η χρηστικότητα και οι προοπτικές της υπό μελέτη μεθοδολογίας.

Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε, αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Στατικής και Αντισεισμικών Ερευνών του Ε.Μ.Π., από την ερευνητική ομάδα του Καθηγητή Ε.Μ.Π. κ. Κ. Α. Συρμακέζη.