Ένας μεγάλος αριθμός κτηρίων που συναντάται στην καθημερινή ζωή διαθέτει φέροντα οργανισμό από τοιχοποιία. Κύριο χαρακτηριστικό των συγκεκριμένων κτηρίων είναι το γεγονός ότι έχουν κατασκευαστεί σε προηγούμενες δεκαετίες, όπου απουσίαζε ο ορθολογικός σχεδιασμός και δεν υπήρχε η σημερινή τεχνογνωσία. Είναι λογικό, επομένως, να έχουν υποστεί βλάβες στις μέρες μας. Καλείται, λοιπόν, ο πολιτικός μηχανικός να επέμβει στα κτήρια αυτά είτε επισκευάζοντας απλά τις δημιουργηθείσες φθορές είτε ενισχύοντας ταυτόχρονα τη φέρουσα ικανότητά τους. Κρίνεται σκόπιμη, συνεπώς, η γνώση της φύσης και της συμπεριφοράς της τοιχοποιίας.

Η παρούσα, λοιπόν, εργασία επιχειρεί να μελετήσει το σύνθετο πρόβλημα των επεμβάσεων σε ένα υπάρχον κτήριο από φέρουσα τοιχοποιία. Το εν λόγω κτήριο βρίσκεται στην πόλη του Αγρινίου και μάλιστα αποτελούσε παλαιότερα τη Δημοτική του Αγορά.

Σε πρώτη φάση με τη χρήση ενός προγράμματος πεπερασμένων στοιχείων αναλύθηκε η υπάρχουσα κατάσταση του κτηρίου, επισημάνθηκαν τα αδύναμα σημεία του και εν συνεχεία εξετάστηκαν τέσσερις τρόποι ενίσχυσης :

1. ενίσχυση με διάφραγμα,

2. ενίσχυση με διάφραγμα και μονόπλευρο μανδύα Ω.Σ.,

3. ενίσχυση με διάφραγμα και προσθήκη τοιχείων και

4.  ενίσχυση με διάφραγμα, μονόπλευρο μανδύα Ω.Σ. και προσθήκη τοιχείων.

 Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στον έλεγχο των πεσσών του κτηρίου με τη βοήθεια των σχέσεων του Ευρωκώδικα 6, ενώ, παράλληλα, έγινε μια εκτίμηση του βαθμού ενίσχυσης με την κάθε μέθοδο ξεχωριστά. Τέλος, παρουσιάζεται μια συγκριτική μελέτη των τεσσάρων τρόπων ενίσχυσης τόσο σε επίπεδο κατασκευής όσο και σε επίπεδο πεσσών.