Για το σκοπό αυτό, στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία αποτιμάται η σεισμική επάρκεια υποστυλωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος, πλαισιακών φορέων, σύμφωνα με τον Παλαιό (1959) και το Νέο (2000) Κανονισμό Σκυροδέματος. Η αποτίμηση γίνεται με δυναμική ανελαστική ανάλυση με βάση την οποία εκτιμάται εάν το στοιχείο ικανοποιεί συγκεκριμένα καθολικά ή τοπικά κριτήρια η υπέρβαση των οποίων καθορίζει την αστοχία.

Στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφονται οι σεισμοί "κοντινού πεδίου".    Αναλύονται τα χαρακτηριστικά των εδαφικών κινήσεων που μελετώνται στη μεταπτυχιακή αυτή εργασία, όπως αυτά παρουσιάζονται στη διεθνή βιβλιογραφία. Παρουσιάζονται δημοσιεύσεις με πειράματα, θεωρητικές προσεγγίσεις και συμπεράσματα μελετητών, από διάφορα πανεπιστήμια, πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προσομοιωμάτων, καθώς και οι παραδοχές που υιοθετήθηκαν προκειμένου να γίνουν οι αναλύσεις των πλαισιακών φορέων της εργασίας αυτής.

Στο κεφάλαιο τέσσερα παρουσιάζονται τα αποτελέσματα και οι βρόχοι υστέρησης των υποστυλωμάτων.

 Επιπλέον στο κεφάλαιο πέντε  γίνεται έλεγχος του κτιρίου του σχεδιασμένου σύμφωνα με τον Παλαιό  Κανονισμό Σκυροδέματος για στάθμη επιτελεστικότητας  «Αποφυγή οιονεί κατάρρευσης», και  του κτιρίου του σχεδιασμένου σύμφωνα με το Νέο (2000) Κανονισμό Σκυροδέματος  για στάθμη επιτελεστικότητας  «Προστασία ζωής». Υπολογίζονται τα απαιτούμενα μεγέθη, του κτιρίου του σχεδιασμένου σύμφωνα με τον Παλαιό  Κανονισμό Σκυροδέματος για στάθμη επιτελεστικότητας  «Αποφυγή οιονεί κατάρρευσης», και του κτιρίου του σχεδιασμένου σύμφωνα με το Νέο  Κανονισμό Σκυροδέματος  για στάθμη επιτελεστικότητας  «Προστασία ζωής».   

Στο κεφάλαιο έξι εξάγονται γενικά συμπεράσματα και παρουσιάζεται η σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων καθώς και η συγκριτική αποτίμηση της συμπεριφοράς των κτιρίων.