Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι  η μελέτη και η διαστασιολόγηση εναλλακτικών τρόπων σχεδιασμού ενός υπόστεγου συντήρησης αεροσκαφών. Το υπόστεγο προβλέπεται να έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης φιλοξενίας  και συντήρησης δύο αεροσκαφών τύπου ATR72. Ο σχεδιασμός των εναλλακτικών προτάσεων έγινε βάσει των γενικών αρχών που διέπουν την σχεδίαση υπόστεγων και των προδιαγραφών του Ευρωκώδικα 3.

Σε κάθε σύγχρονο αεροδρόμιο είναι εγκατεστημένοι χώροι για τη στάθμευση και τη φύλαξη των αεροσκαφών. Αυτοί οι χώροι συνήθως έχουν την μορφή υπόστεγων μεγάλων ανοιγμάτων. Ανήκουν ως επί το πλείστον σε αεροπορικές εταιρίες ή σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που διαχειρίζονται το εκάστοτε  αεροδρόμιο. Πέρα από τη στάθμευση και τη φύλαξη των αεροσκαφών, σε αυτούς τους χώρους γίνεται επισταμένος έλεγχος της πτητικής δυνατότητας των αεροσκαφών, επισκευές τυχόν βλαβών τους και γενικά διεργασίες συντήρησης τους. Οι κατασκευές αυτές είναι συνήθως ογκώδεις και δαπανηρές, ενώ απαιτούν εκτεταμένες μελέτες και αυξημένες αντοχές σε οριζόντια φορτία, που κυρίως προέρχονται από τον άνεμο.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της μεταπτυχιακής εργασίας σχεδιάστηκαν και μελετήθηκαν τρείς διαφορετικής λογικής εναλλακτικές προτάσεις για την κατασκευή ενός τέτοιου υπόστεγου. Αρχικά εντοπίστηκαν κάποιοι γενικοί  κατασκευαστικοί περιορισμοί και λειτουργικές προδιαγραφές που αφορούν τα υπόστεγα συντήρησης αεροσκαφών. Κατόπιν βάσει των απαιτήσεων που είχαν τεθεί από τον αριθμό των αεροσκαφών που επρόκειτο να φιλοξενηθούν, υπολογίστηκαν οι πραγματικές απαιτήσεις διαστάσεων των υπόστεγων. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάστηκαν εκτενώς οι επιβαλλόμενες στατικές, δυναμικές και παροδικές φορτίσεις, βάσει των Ευρωκωδίκων 0 & 1 και οι συνδυασμοί φορτίσεων στις οριακές καταστάσεις σχεδιασμού. Τα επόμενα τρία κεφάλαια αναλώθηκαν στην περιγραφή των εναλλακτικών προτάσεων υπόστεγου (ένα κεφάλαιο για κάθε πρόταση), στα φορτία που τα επιβαρύνουν και τέλος στα αποτελέσματα της διαστασιολόγησης τους βάσει των κανονισμών του Ευρωκώδικα 3, που αφορά τις μεταλλικές κατασκευές. Στο έκτο κεφάλαιο παρουσιάστηκε η διάταξη της θύρας που προτείνεται για τα τρία υπόστεγα και συγκεκριμένα πως αυτή θα σχεδιαστεί στο υπόστεγο 2. Τέλος στο έβδομο κεφάλαιο έγινε σύγκριση των παραπάνω προτάσεων βάσει ποσοτικών, οικονομικών και λειτουργικών κριτηρίων. Από τη σύγκριση αυτή προέκυψε το συμπέρασμα του μελετητή για το πιο υπόστεγο αποτελεί την λύση που προσφέρει τον καλύτερο συνδυασμό οικονομίας και τήρησης των απαιτήσεων. Στα παρατήματα που συμπληρώνουν την εργασία παρουσιάζονται τα πάνελ που χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση και την πλαγιοκάλυψη των υπόστεγων, στοιχεία που διαστασιολογήθηκαν και ελέγχτηκαν ενδεικτικά για κάθε υπόστεγο με το πακέτο λογισμικού SAP2000v.14, οι ιδιοπερίοδοι του κάθε υπόστεγου, αναλυτικοί υπολογισμοί των ανεμοπιέσεων ενδεικτικά για το υπόστεγο 1, στοιχεία για το χωροδικτύωμα τύπου MERO και τα καλώδια που χρησιμοποιήθηκαν.