Οι μηχανισμοί που συμμετέχουν στην ανάληψη τέμνουσας εξασθενούν υπό την επιρροή της ανακυκλιζόμενης έντασης. Ο ρυθμός εξασθένησης είναι μεγαλύτερος από τον ρυθμό των μηχανισμών ανάληψης τέμνουσας στην καμπτική διαρροή. Ως αποτέλεσμα η τελική αντοχή σε τέμνουσα είναι μικρότερη από εκείνη που αντιστοιχεί στην καμπτική διαρροή. Ως εκ τούτου επέρχεται διατμητική, άρα ψαθυρή αστοχία υπό την ανακύκλιση πλαστικών παραμορφώσεων. Η ανάγκη μελέτης των μηχανισμών είναι επιτακτική. Αφού αναλυθεί η θεωρία του J. C. Walraven για την τέμνουσα δύναμη που αναλαμβάνουν τα αδρανή, επιλέγονται τρία δοκίμια από την διδακτορική διατριβή του Δ.Μπισκίνη και εφαρμόζεται η ανωτέρω θεωρία.  Αθροιζόμενη με την τέμνουσα που αναλαμβάνεται από τον μηχανισμό της αξονικής δύναμης, γίνεται σύγκριση με τον Ευρωκώδικα 2, Ευρωκώδικα 8 – Μέρος 3 και τον Αμερικάνικο Κανονισμό, ACI. Αναπτύσσονται προσομοιώματα για τη λειτουργία των λοιπών μηχανισμών ανάληψης τέμνουσας και γίνονται αριθμητικές εφαρμογές στα τρία δοκίμια. Μελετάται η συμπεριφορά των μηχανισμών υπό ανακυκλική φόρτιση και εξάγονται συμπεράσματα για τον τρόπο εξασθένησής τους. Τέλος γίνεται επεξεργασία των πειραματικών δεδομένων που χρησιμοποίησε ο Δ.Μπισκίνης και εξάγονται διαγράμματα για  τη μεταβολή κάθε μηχανισμού συναρτήσει επιλεγμένων παραγόντων.