Αντικείμενο της μεταπτυχιακής εργασίας αποτελεί η τεκμηρίωση της υφιστάμενης κατάστασης, η διάγνωση της παθολογίας και η πρόταση αποκατάστασης του Ιερού Ναού Παναγίας Παντοβασίλισσας στην περιοχή Τρίγλια, επαρχία της Προύσας, στην Τουρκία.

Χρονολογείται στον 13^ο αιώνα με προσθήκη κατά το 1883, έχει μορφή τρουλαίας βασιλικής με εκτενή προσθήκη σε ορθογωνική κάτοψη, και η κάλυψή του γίνεται με ημικυλινδρικούς θόλους και τρούλο που σήμερα εδράζονται μέσω τόξων σε μαρμάρινους κίονες. Σήμερα, σώζεται σχεδόν το σύνολο της αρχικής φάσης, μέρος της επέκτασης και μικρά τμήματα από αντηρίδες που προσετέθησαν μετά από επισκευές.

Ο Ναός βρίσκεται σήμερα σε κακή κατάσταση από δομοστατικής απόψεως. Παρατηρούνται σοβαρές ρηγματώσεις και αρκετά μεγάλες και μη αναστρέψιμες κατά τόπους παραμορφώσεις. Μικρό τμήμα της θολοδομίας και οι οριζόντιοι φορείς της επέκτασης έχουν καταρρεύσει από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, όπως επίσης και το κωδωνοστάσιο. Η πολυετής εγκατάλειψη και έκθεση στις κλιματολογικές συνθήκες έχουν επιδεινώσει τα αμιγώς δομικά προβλήματα.

Πέραν των ανθρωπογενών παρεμβάσεων, η γενική παθολογία του δομήματος παραπέμπει σε αστοχίες λόγω σεισμικών δράσεων, επιδεινούμενων από μη ευμενείς συνθήκες θεμελίωσης. Οι υπολογισμοί επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό την εμφανιζόμενη παθολογία του δομήματος και τη διάγνωση της.

Οι προτάσεις επεμβάσεων διέπονται από τις αρχές της αναστηλωτικής δεοντολογίας και περιλαμβάνουν αποκατάσταση του κτηρίου, επισκευή των βλαβών και ενίσχυση του φέροντος οργανισμού.

Προκειμένου να διερευνηθεί η συμπεριφορά του κτηριακού συγκροτήματος έναντι κατακορύφων και οριζοντίων φορτίων, έγινε προσομοίωσή της μέσω πεπερασμένων στοιχείων. Οι έλεγχοι επάρκειας πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση λογιστικών φύλλων, εξετάζοντας υπερβάσεις της φέρουσας ικανότητας σε όρους δυνάμεων και ροπών.

Προκειμένου τα μεγέθη εδαφικών επιταχύνσεων για τα οποία εξετάσθηκε ο φορέας να συσχετίζονται με πιθανοτικά μεγέθη κρίθηκε σκόπιμη η εκτίμηση της καμπύλης σεισμικής επικινδυνότητας για την περιοχή ενδιαφέροντος, σύμφωνα με την πιθανοτική ανάλυση σεισμικού κινδύνου.

Αναμένεται πως τα νέα δομικά μέλη θα ικανοποιούν τα κριτήρια των σύγχρονων κανονισμών, ενώ ο υφιστάμενος φορέας από τοιχοποιία θα είναι ικανός να ανταποκριθεί άνευ αστοχιών σε σεισμούς μετρίας εντάσεως και με ασφάλεια έναντι καταρρεύσεων για τους μεγίστους αναμενόμενους σεισμούς.

Προκειμένου να γίνει αποδεκτή μια τέτοια προσέγγιση, θα πρέπει να ισχύει πολιτική μειωμένης επισκεψιμότητας στο μνημείο.