Η στρεπτική απόκριση των κτιρίων από
οπλισμένο σκυρόδεμα, λόγω της εκκεντρότητας της μάζας
των διαφραγμάτων των ορόφων τους σε σχέση με τον άξονα
περιστροφής τους, θεωρείται σημαντικός παράγων όσον
αφορά στον αντισεισμικό τους σχεδιασμό. Για το λόγο
αυτό, οι αντισεισμικοί κανονισμοί διαθέτουν σχετικές
προβλέψεις, οι οποίες βασίζονται κυρίως σε ελαστικά
προσομοιώματα.
Καθώς, προκειμένου περί επεμβάσεων, οι
κανονισμοί προχωρούν περισσότερο προς ανελαστικές
μεθόδους ανάλυσης, στατικές (τύπου "pushover")
ή δυναμικές, κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθούν στην
παρούσα εργασία τα εξής:
-
Σύνοψη των υφισταμένων θεωρήσεων
σχετικά με τον άξονα στρέψης.
-
Προτεινόμενος νέος τρόπος υπολογισμού
της θέσης του κέντρου στροφής ορόφου και μεταβολή
της σε συνάρτηση με τις ανελαστικές παραμορφώσεις
κάθε μέλους του φορέα – Σύγκριση με τη θέση του
κέντρου δυσκαμψίας βάσει των κανονιστικών
προβλέψεων.
Διερεύνηση, με εκπόνηση χαρακτηριστικού παραδείγματος,
του κατά πόσον η «έκκεντρη» (σε σχέση με τις κατόψεις
ορόφων) ενίσχυση υποδιαστασιολογημένου κτιρίου είναι
δυνατόν να έχει αρνητικά αποτελέσματα σε υφιστάμενα, μη
ενισχυόμενα, μέλη και ποια η «απώλεια» σε σχέση με
αντίστοιχη ενίσχυση χωρίς εκκεντρότητα. Η διερεύνηση
έγινε με βάση τις καμπύλες ικανότητας που προέκυψαν από
την εφαρμογή της "pushover"
ανάλυσης. Επίσης, εφαρμόστηκε η ελαστική στατική
ανάλυση, με σκοπό τη διερεύνηση της έκτασης των τοπικών
ανεπαρκειών, άρα και των απαιτήσεων ενίσχυσης
υφισταμένου κτιρίου. Για την εφαρμογή των ανωτέρω
αναλύσεων, έγινε χρήση του στατικού προγράμματος
SAP2000
Version
14.
|