Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία έχει ως αντικείμενο την αποτίμηση της σεισμικής συμπεριφοράς μίας πολυώροφης υφιστάμενης κατασκευής οπλισμένου σκυροδέματος και τη διερεύνηση της ανάγκης για πιθανή επέμβαση - ενίσχυση της. Το υπό μελέτη κτήριο αποτελεί μία πολυκατοικία τεσσάρων ορόφων στην περιοχή του Γκύζη – Πολύγωνο στην Αθήνα η οποία ανεγέρθηκε το 1977. Τα φέροντα δομικά στοιχεία του κτηρίου είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα και κατασκευάσθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού Οπλισμένου Σκυροδέματος (1954) και του Αντισεισμικού Κανονισμού (1959), οι οποίες στερούνταν την επάρκεια των σύγχρονων μελετητικών και κατασκευαστικών διατάξεων. Η αποτίμηση της φέρουσας ικανότητας της κατασκευής πραγματοποιήθηκε τόσο μέσω ελαστικών αναλύσεων όσο και ανελαστικών με σχετική σύγκριση αποτελεσμάτων. Ειδικότερα:

Στο πρώτο κεφάλαιο περιγράφεται με συντομία η ανάγκη για αποτίμηση στης αντισεισμικής συμπεριφοράς των κατασκευών, παλαιών ή νέων. Παρουσιάζεται επίσης το αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής καθώς και το λογισμικό που χρησιμοποιήθηκε.

Στο δεύτερο κεφάλαιο παρατίθεται το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο στο οποίο βασίζεται η παρούσα διπλωματική. Γίνεται μία περιγραφή βασικών εννοιών της σεισμολογίας, της δυναμικής των κατασκευών και εννοιών του αντισεισμικού σχεδιασμού, όπως η πλαστιμότητα, οι στάθμες επιτελεστικότητας, κ.ά. Ακόμη παρουσιάζονται οι σύγχρονες μέθοδοι σεισμικής αποτίμησης των κατασκευών.

Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η αποτιμώμενη, υφιστάμενη κατασκευή (ιδιότητες υλικών, σχέδια, φορτία μελέτης, κλπ) και περιγράφεται με λεπτομέρεια η πορεία δημιουργίας του προσομοιώματος στο λογισμικό SAP2000 V15.

Στο τέταρτο κεφάλαιο παρατίθενται οι ελαστικές μέθοδοι ανάλυσης που χρησιμοποιήθηκαν στο προσομοίωμα. Περιγράφεται η διαδικασία εισαγωγής αλλά και τα αποτελέσματα της δυναμικής φασματικής μεθόδου για την οποία χρησιμοποιείται το φάσμα του Ευρωκώδικα 8. Στη συνέχεια εφαρμόζεται γραμμική ανάλυση χρονοϊστορίας για το επιταχυνσιογράφημα –χωρίς και με επικλιμάκωση- του σεισμού της Αθήνας 1999. Τέλος, παρουσιάζονται τα μέγιστα εντατικά και παραμορφωσιακά μεγέθη της κάθε ανάλυσης και γίνεται σύγκριση μεταξύ τους.

Στο πέμπτο κεφάλαιο εφαρμόζονται οι ανελαστικές μέθοδοι ανάλυσης. Αρχικά αναπτύσσεται το θεωρητικό υπόβαθρο και οι προϋποθέσεις εφαρμογής της μεθόδου ενώ στη συνέχεια περιγράφεται η μέθοδος εύρεσης του σημείου επιτελεστικότητας του προσομοιώματος και η εφαρμογή της μεθόδου στην κατασκευή. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της ανελαστικής στατικής ανάλυσης για τις δύο κατανομές της ομοιόμορφης και της τριγωνικής φόρτισης στο φορέα. Τέλος, περιγράφεται η μέθοδος της ανελαστικής δυναμικής ανάλυσης κάνοντας χρήση του επικλιμακούμενου επιταχυνσιογραφήματος της Αθήνας 1999 και η διαδικασία εισαγωγής της στο λογισμικό. Παρατίθενται και αξιολογούνται τα αποτελέσματα της για την αποτίμηση της κατασκευής.

Στο έκτο κεφάλαιο εξετάζονται ενδεικτικά τρία σενάρια επέμβασης – ενίσχυσης και διερευνάται η μεταβολή στην αντισεισμική συμπεριφορά της κατασκευής μέσω σύγκρισης των αποτελεσμάτων των ανελαστικών στατικών αναλύσεων.

 Στο τελευταίο κεφάλαιο εξάγονται τα κυριότερα συμπεράσματα για την επάρκεια της υφιστάμενης κατασκευής αλλά και των ενισχυμένων έχοντας εποπτεία του συνόλου των αναλύσεων, ελαστικών και ανελαστικών.