Η εκτίμηση της δομικής επάρκειας ενός οδοστρώματος αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο για τους μηχανικούς οδοστρωμάτων. Προκειμένου να εξασφαλίζεται όσο το δυνατόν καλύτερη εκτίμησή της, χρειάζεται πληρέστερη γνώση των μηχανικών ιδιοτήτων των χρησιμοποιούμενων υλικών. Με βάση τις συνήθεις παραδοχές σχεδιασμού και ανάλυσης οδοστρωμάτων, θεωρείται ότι τα υλικά του οδοστρώματος αποκρίνονται γραμμικά και ελαστικά στα αξονικά φορτία. Ωστόσο, η παραδοχή αυτή συχνά δεν επαληθεύεται. Στο πλαίσιο αναζήτησης μιας αξιόπιστης διαδικασίας που να λαμβάνει υπόψη την πραγματική μηχανική συμπεριφορά των υλικών του οδοστρώματος, οι προηγμένες αριθμητικές μέθοδοι αποτελούν πολύτιμο εργαλείο. Στην παρούσα εργασία, διερευνάται η μη γραμμική ελαστική συμπεριφορά των ασύνδετων υλικών οδοστρωσίας που χρησιμοποιούνται στις βάσεις-υποβάσεις, μέσω της μεθόδου των πεπερασμένων στοιχείων, αξιοποιώντας το λογισμικό  ABAQUS, καθώς και κατάλληλα διαμορφωμένο κώδικα (UMAT subroutine) γραμμένο σε FORTRAN. Στον κώδικα λαμβάνεται υπόψη η μη γραμμική ελαστική και ανισότροπη συμπεριφορά των ασύνδετων υλικών, μέσω τριών καταστατικών μοντέλων για την εκτίμηση του μέτρου ελαστικής παραμόρφωσης: το μοντέλο του μηχανιστικού εμπειρικού σχεδιασμού οδοστρωμάτων (MEPDG μοντέλο), το μοντέλο του Uzan και το k-θ μοντέλο. Τα αποτελέσματα της μη γραμμικής ανάλυσης αξιολογούνται συγκριτικά ως προς τη γραμμική ελαστική ανάλυση, υπογραμμίζοντας τις ενδεχομένως εσφαλμένες εκτιμήσεις που δημιουργούνται όταν αγνοείται η πραγματική μηχανική συμπεριφορά των ασύνδετων υλικών.