Η μεταπτυχιακή εργασία ασχολήθηκε με την απόκριση υποστυλωμάτων υποβαλλόμενων σε διαξονική κάμψη. Απώτερος στόχος ήταν να απαντηθεί ένα ερώτημα που αφορά τις δομητικές επεμβάσεις. Το ερώτημα είναι, εάν δομητική επέμβαση σε κατασκευή Ω.Σ., η οποία αυξάνει τη μεταφορική δυσκαμψία σε τουλάχιστον ένα άξονα αλλά προκαλεί την αύξηση της εκκεντρότητας μεταξύ κέντρου βάρους και κέντρου ελαστικής στροφής, και επομένως τη μεταβολή της στροφικής συνιστώσας τυχούσας σεισμικής διέγερσης, μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενέστερη απόκριση των υποστυλωμάτων, και συγκεκριμένα των περιμετρικών και γωνιακών υποστυλωμάτων που επηρεάζονται τα μέγιστα από τη στροφή της κατασκευής. Ανάγκη για τέτοιες επεμβάσεις που εισάγουν νέες αβεβαιότητες στην κατασκευή και μπορούν να την οδηγήσουν ενδεχομένως σε δυσμενέστερη απόκριση αποκλείονται γενικώς από τις συνήθειες πρακτικές. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου διάφοροι περιορισμοί, παραδείγματος χάριν αρχιτεκτονικοί περιορισμοί στην επιλογή της κατάλληλης δομητικής επέμβασης, οδηγούν σε λίγες διαθέσιμες λύσεις, εκ των οποίων μία να προκρίνεται ως βέλτιστη από οικονομικής άποψης, αλλά να οδηγεί σε μία κατάσταση όπως αυτή που περιγράφηκε, είναι πιθανές. Το ενδεχόμενο τα οφέλη να υπερισχύουν των μειονεκτημάτων και των αβεβαιοτήτων δεν έχει διερευνηθεί διεξοδικά και μπορεί κατά περίπτωση να είναι επιτρεπτή μία τέτοια επέμβαση.

Για να εξεταστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να δοθεί μία προκαταρκτική απάντηση στο ερώτημα, σχεδιάστηκε ένα σενάριο για την υλοποίηση παραδείγματος εφαρμογής, το οποίο περιλάμβανε προσομοίωμα τυπικού κτιρίου, τυπική διατομή υποστυλώματος και ένα παράδειγμα ενίσχυσης της δυσκαμψίας της κατασκευής με έκκεντρα τοποθετημένο τοίχωμα Ω.Σ.. Το παράδειγμα αυτό έδειξε ότι η αύξηση της μεταφορικής δυσκαμψίας στον άξονα Χ δεν είναι απαραίτητο ότι θα μειώσει τα παραμορφωσιακά μεγέθη σε τέτοιο βαθμό ώστε η προκαλούμενη πρόσθετη στροφική συνιστώσα να μην οδηγεί σε δυσμενέστερη απόκριση κάποιο από τα υποστυλώματα. Ως αποτέλεσμα του παραδείγματος αυτού, γίνεται σαφές ότι κάθε περίπτωση τέτοιας επέμβασης απαιτεί ειδική διερεύνηση της επιρροής σε κάθε μεμονωμένο δομικό στοιχείο.

Για την υλοποίηση της διερεύνησης μελετήθηκε αρχικά σχετική βιβλιογραφία για την εκτίμηση της ικανότητας παραμόρφωσης και ανάληψης φορτίου υπό διαξονική κάμψη υποστυλωμάτων Ω.Σ., και αναπτύχθηκε αλγόριθμος για την εκτίμηση της γωνίας στροφής χορδής. Από τη μελέτη της βιβλιογραφίας παρατηρείται πως η εκτίμηση της ικανότητας παραμόρφωσης δομικών στοιχείων Ω.Σ., ιδίως στην οριακή κατάσταση αστοχίας, είναι αντικείμενο με πολλές αβεβαιότητες και παραδοχές που καλύπτονται εμπειρικά, και ένα πεδίο με περιθώρια περαιτέρω έρευνας.