Οι εδαφικές κινήσεις κοντινού πεδίου αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία εδαφικών διεγέρσεων, που έχουν απασχολήσει σοβαρά τους μελετητές, αφού επηρεάζουν σημαντικά τα έργα πολιτικού μηχανικού. Πρόκειται για σεισμικές καταγραφές που εμφανίζουν έναν σημαντικό παλμό στη χρονοϊστορία ταχυτήτων, ο οποίος συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργεια που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια του σεισμού, οι οποίες επηρεάζονται από το μηχανισμό διάρρηξης και από τα φαινόμενα κατευθυντικότητας.

Στην παρούσα εργασία μελετώνται δύο ισχυρά σεισμικά γεγονότα τα οποία συγκλόνισαν τις πόλεις της Ιταλίας Amatrice και Norcia, συγκεκριμένα, στις 24/08/2016 με μέγεθος Μ6.0 και στις 30/10/2016 με μέγεθος Μ6.5, αντίστοιχα.  

Οι πραγματικές καταγραφές οι οποίες εξάγονται από τους σεισμικούς σταθμούς σε δύο συνιστώσες, υφίστανται κατάλληλη επεξεργασία ώστε να είναι τελικά, ανεξάρτητες από τον προσανατολισμό των οργάνων και να αντιπροσωπεύονται από μία τιμή που αποτελεί τον γεωμετρικό μέσο τους. Στη συνέχεια γίνεται περιστροφή των καταγραφών προς όλες τις γωνίες ώστε να ευρεθεί η θέση όπου αυτές εμφανίζουν τη μέγιστη τιμή τους. Στη συνέχεια οι καταγραφές που προκύπτουν από τους σεισμικούς σταθμούς για κάθε κατηγορία εδάφους με βάση τον Ευρωκώδικα 8, συγκρίνονται με τις αναμενόμενες τιμές που προκύπτουν από τα μοντέλα προσομοίωσης της βάσης δεδομένων NGA (Next Generation Attenuation) στις εκδόσεις 2008 και 2014.

 Στη συνέχεια, γίνεται κατάταξη των καταγραφών ανάλογα με την παλμικότητά τους με βάση τον δείκτη παλμικότητας του Baker και με βάση τη μεθοδολογία που έχει δημοσιευθεί από το Εργ. Αντισεισμικής Τεχνολογίας του Ε.Μ.Π.. Αποκτάται επομένως, μία πλήρης εικόνα για τη γεωγραφική διασπορά της παλμικότητας που παρατηρήθηκε στα δύο αυτά σεισμικά γεγονότα.