Οι παλμικές κινήσεις χρήζουν ιδιαίτερης σημασίας στον τομέα των Πολιτικών Μηχανικών και πιο συγκεκριμένα στο τομέα της Τεχνικής Σεισμολογίας, λόγω των βλαβών που προκαλούν στα διάφορα έργα των πολιτικών μηχανικών. Οι αυξανόμενες καταγραφές κοντινού πεδίου, οι οποίες παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές από καταγραφές σεισμών μακρινών πεδίων βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στο ενδιαφέρον επιστημόνων και ερευνητών προκειμένου να προσδιοριστεί αναλυτικά η καταγραφή τους, ώστε να εξαχθούν κατάλληλα συμπεράσματα για την επιρροή τους στις κατασκευές.

Οι καταγεγραμμένες εδαφικές κινήσεις κοντινού πεδίου, που θεωρείται ότι βρίσκονται 20-60 km από ένα ρήγμα, δείχνουν να περιλαμβάνουν ένα ισχυρό παλμό στη χρονοϊστορία της ταχύτητας γνωστό ως παλμό κατευθυντικότητας. Η διάκριση μια καταγραφής ως παλμικής ή μη είναι ιδιαίτερα σημαντική λόγω της επίδρασης του παλμού κατευθυντικότητας τόσο στο ελαστικό όσο και στο ανελαστικό φάσμα απόκρισης.

Αρκετοί είναι οι ερευνητές, οι οποίοι πρότειναν διάφορους δείκτες παλμικότητας προκειμένου να χαρακτηριστεί μία καταγραφή ως παλμική ή μη. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις διατυπώθηκε από τον Baker(2007). Ο λόγος αυτός περιλαμβάνει την εναπομείνουσα μέγιστη εδαφική ταχύτητα PGV μετά από την απόσπαση του σημαντικότερου παλμού μέσω ανάλυσης κυματομορφής ως προς τη μέγιστη εδαφική ταχύτητα PGV της αρχικής καταγραφής, καθώς και το λόγο της εναπομένουσας ενέργειας προς την αντίστοιχη αρχική. Τα όρια του δείκτη βρίσκονται μεταξύ 0 και 1, και για τιμές μεγαλύτερες του 0.85 η καταγραφή θεωρείται παλμική ενώ για τιμές μικρότερες του 0.15 η καταγραφή θεωρείται μη παλμική. Για ενδιάμεσες τιμές η κίνηση χαρακτηρίζεται ως αμφιλεγόμενη. Πρόκειται για καταγραφές με PGV>30cm/s, ενώ καταγραφές με PGV<30cm/s χαρακτηρίζονται ως μη παλμικές. Άλλες μέθοδοι για τον χαρακτηρισμό μια καταγραφής ως παλμικής ή μη προτάθηκαν από τους Zhai et al. (2013) και  Chang et al καθώς επίσης και από Taflampas et al. (2009) και (Mimoglou 2014).

Στη παρούσα διπλωματική εργασία, έγινε χαρακτηρισμός των σεισμικών καταγραφών που προέκυψαν από διαφορετικούς σταθμούς του Ελλαδικού χώρου ως παλμικές ή μη βασιζόμενοι στο δείκτη του Baker και της Kardoutsou et al. (2017). Για τον εντοπισμό της ισχυρότερης διεύθυνσης γύρω από το ρήγμα, οι παλμικές καταγραφές υπολογίστηκαν σε όλες τις πιθανές διευθύνσεις (γωνίες) και για κάθε καταγραφή υπολογίστηκε ο δείκτης παλμικότητας της και το ενεργειακό της περιεχόμενο. Στις διάφορες καταγραφές, οι οποίες μελετήθηκαν και οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως παλμικές παρατηρήθηκε, ότι η ισχυρότερη συνιστώσα της εδαφικής κίνησης συμπίπτει με τη διεύθυνση όπου εμφανίζεται  ο ισχυρότερος παλμός κατευθυντικότητας. Η διεύθυνση αυτή ποικίλλει και δε συμπίπτει με την κάθετη στο ρήγμα συνιστώσα. .