Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία πραγματεύεται τη μελέτη επάρκειας ενός υφιστάμενου εξαώροφου κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα και την ενίσχυσή του με καινοτόμα αντισεισμικά συστήματα δοκών σύζευξης FUSEIS. Το υπό μελέτη κτίριο είναι ένα εξαώροφο κτίριο γραφείων που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και σχεδιάστηκε πριν από το 1954.

Όσον αφορά τα συστήματα Fuseis, αυτά αποτελούνται από δύο υποστυλώματα που τοποθετούνται σε μικρή απόσταση και συνδέονται μεταξύ τους με πολλαπλούς συνδέσμους. Η απορρόφηση της σεισμικής ενέργειας γίνεται μέσω της πλαστικοποίησης προεπιλεγμένων τμημάτων των συνδέσμων τα οποία είναι εύκολο να αντικατασταθούν, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα του συστήματος FUSEIS παραμένουν ελαστικά. Οι σύνδεσμοι στην προκειμένη περίπτωση αποτελούνται από δοκούς μεταλλικής διατομής τύπου ΗΕΑ στις οποίες έχει απομειωθεί η διατομή στα άκρα μέσω απότμησης τμήματος των πελμάτων. Η απομείωση της διατομής συντελεί στην ανάπτυξη πλαστικών αρθρώσεων στις θέσεις που έχουν προεπιλεγεί.  

Αρχικά έγινε ανελαστική ανάλυση του κτιρίου μέσω της  μεθόδου  της μη γραμμικής στατικής ανάλυσης (Pushover) ώστε να υπολογιστούν, η καμπύλη ικανότητας του κτιρίου, η στοχευόμενη μετακίνηση και οι στάθμες επιτελεστικότητας της κατασκευής. Τα αποτελέσματα της ανελαστικής ανάλυσης έδειξαν τη μη επάρκεια της κατασκευής, άρα την ανάγκη να ενισχυθεί και ιδιαιτέρως στους τρεις πρώτους ορόφους όπου έχουμε την εμφάνιση μηχανισμού ορόφου.  

Στην πρώτη φάση ενίσχυσης του κτιρίου εφαρμόστηκε ενίσχυση με καινοτόμα αντισεισμικά συστήματα FUSEIS, τα οποία τοποθετήθηκαν και στις δύο διευθύνσεις της κατασκευής, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η δυσκαμψία του κτιρίου και να εξαλειφθούν τα φαινόμενα ανάπτυξης μαλακού ορόφου.Παρότι η ενίσχυση με το σύστημα Fuseis συνέβαλε στη συνολική μείωση των μετακινήσεων της κατασκευής, τα υποστυλώματα των πρώτων ορόφων συνέχισαν αν αστοχούν λόγω της σημαντικής έλλειψης του διατμητικού τους οπλισμού και άρα την απουσία πλαστιμότητας. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη πρόσθετης ενίσχυσης των υποστυλωμάτων αυτών ώστε να επιτευχθεί η συνολίκη επάρκεια του κτιρίου.  

Στη δεύτερη φάση ενίσχυσης της κατασκευής εφαρμόστηκε περίσφιγξη των υποστυλωμάτων που είχαν αστοχήσει κατά την πρώτη φάση ενίσχυσης με μανδύες υφασμάτων από ινοπλισμένα πολυμερή, ώστε να αυξηθεί η αντοχή σε διάτμηση. Εφαρμόστηκε ξανά ο έλεγχος της κατασκεύης μέσω της μη γραμμικής στατικής ανάλυσης όπου διαπιστώθηκε η επάρκειά της.