Στην εργασία αυτή εξετάζεται η συμπεριφορά απολύτως στερεών σωμάτων που εδράζονται σε άκαμπτη βάση η οποία υποβάλλεται σε σεισμική διέγερση. Γίνεται μια παραμετρική ανάλυση του προβλήματος με στόχο την άρση των αβεβαιοτήτων από προηγούμενες αναλύσεις αξιολογώντας την επίδραση καινούργιων συνδυασμών μεταβλητών που έχουν να κάνουν με τα χαρακτηριστικά του στερεού σώματος όπως το απόλυτο μέγεθος και ο λόγος των διαστάσεών του, και με αυτά της ισχυρής δόνησης όπως το εύρος της επιτάχυνσης, την συχνότητα και το ενεργειακό περιεχόμενο. Η ανάλυση γίνεται προσομοιάζοντας την σεισμική διέγερση με έναν ημιτονικό παλμό ο οποίος έχει κάθε φορά διαφορετική περίοδο και αριθμό κύκλων. Τα κριτήρια για την ανατροπή του στερεού σώματος ομαδοποιούνται και εξάγεται ένας τύπος που εκτιμά την ελάχιστη επιτάχυνση που απαιτείται για την ανατροπή του στερεού σώματος λαμβάνοντας υπόψη τις παραμέτρους του συστήματος.

Τα κριτήρια που αναπτύσσονται αποβλέπουν στην εκτίμηση της έντασης της ισχυρής δόνησης από καταγραφές ανατροπής στερεών σωμάτων καθώς επίσης για την πρόβλεψη και μείωση του κινδύνου ανατροπής εξοπλισμού που συμπεριφέρεται σαν στερεό σώμα το οποίο είναι ελεύθερο να λικνιστεί στην θεμελίωσή του.