Αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η ανάλυση υπάρχουσας κατασκευής και η διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν στην αστοχία δομικών μελών της κατά τον σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου του 1999 στην Αθήνα.  Σε πρώτη φάση γίνεται η ανάλυση χρησιμοποιώντας δεδομένα και απαιτήσεις του Αντισεισμικού Κανονισμού που ήταν σε ισχύ την περίοδο που μελετήθηκε η κατασκευή. Έπεται η ανάλυση της κατασκευής όπως θα προβλέπονταν από τον ΝΕΑΚ και τέλος επαναλαμβάνεται η ανάλυση χρησιμοποιώντας διαφορετικό συντελεστή συμπεριφοράς q., ο οποίος είναι πιο ρεαλιστικός για την παρούσα κατασκευή. Η επάρκεια της κατασκευής ελέγχθηκε με τον Νέο Ελληνικό Κανονισμό Οπλισμένου Σκυροδέματος και τον ΝΕΑΚ χρησιμοποιώντας τα εντατικά μεγέθη από την προηγούμενη ανάλυση. Ο στόχος μας ήταν να ελέγξουμε εάν η υποτεθείσα συμπεριφορά της κατασκευής είναι όμοια με την πραγματική όπως εκφράζεται από τις αστοχίες των δομικών μελών της λόγω του σεισμού. Για την ανάλυση της κατασκευής χρησιμοποιήθηκε το πακέτο λογισμικού SOFiSTiK.

Το επόμενο βήμα  είναι η εκτίμηση της αντοχής υπαρχόντων μελών της κατασκευής. Τα μέλη αυτά είναι τρία υποστυλώματα της πυλωτής που έχουν καθορισμένες γεωμετρικές διαστάσεις και ποσότητα οπλισμού, συνεπώς είναι ευχερής ο σχεδιασμός του διαγράμματος αλληλεπίδρασης αξονικής δύναμης και καμπτικής ροπής για κάθε μέλος της κατασκευής. Γίνεται ο έλεγχος εάν ικανοποιούνται βασικές αρχές του αντισεισμικού υπολογισμού των κατασκευών, πιο συγκεκριμένα αν η επιθυμητή αστοχία σε κάμψη δομικών μελών προηγείται της ανεπιθύμητης αστοχίας υπό τέμνουσα δύναμη. Επιπλέον εξετάζεται η επιρροή των φαινομένων δεύτερης τάξης, η οποία  αποδεικνύεται ότι δεν είναι σημαντική.

Τελειώνοντας γίνεται η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων όπου διαφαίνεται ότι η αστοχία των υποστυλωμάτων, όφειλε να είναι καμπτική  τουλάχιστον στις δύο από τις τρεις περιπτώσεις που εξετάστηκαν. Παρόλα αυτά οι αστοχίες ήταν διατμητικές και μάλιστα σε θέσεις που δεν προβλέπονται από τους σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς.

Η κατασκευή που αναλύθηκε δεν είχε μελετηθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις των σύγχρονων Ελληνικών Κανονισμών και παρουσίασε πολύ σημαντικές βλάβες για την ασφάλεια και την λειτουργικότητά της. Παρόλα αυτά αν και το κτίριο δεν είχε οπλιστεί και σχεδιαστεί, όπως θα αναμενόταν, πέτυχε τους καίριους στόχους του ΝΕΑΚ αφού θεωρητικά έπρεπε η καμπτική αστοχία να προηγείται της αντιστοίχου διατμητικής σχεδόν σε κάθε μέλος.  

Αυτό που διαφαίνεται από την παρούσα μελέτη είναι ότι ακόμα και αν το κτίριο είχε μελετηθεί τηρώντας τις απαιτήσεις των σύγχρονων κανονισμών, είναι πολύ πιθανόν το αποτέλεσμα να ήταν πάλι το ίδιο. Διαπιστώνεται δηλαδή ότι υπάρχει στους κανονισμούς κάποιο σημαντικό κενό προς διερεύνηση και εκ νέου αξιολόγηση σχετικά με την συμπεριφορά του σκυροδέματος στην περιοχή που παρουσιάστηκαν οι βλάβες.