Θέμα της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η σεισμική ενίσχυση του κτιρίου της Ιταλικής Πρεσβείας, το οποίο βρίσκεται στην Αθήνα στη συμβολή των οδών Βασ. Σοφίας και Σέκερη, με τη μέθοδο της σεισμικής μόνωσης. Πρόκειται για κτίριο από φέρουσα τοιχοποιία, το οποίο δομήθηκε σε δύο φάσεις κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, με τα μορφολογικά και δομικά χαρακτηριστικά της εποχής. Πιο συγκεκριμένα, μελετάται η επιρροή, στη σεισμική απόκριση του κτιρίου, της εφαρμογής σεισμικής μόνωσης στη στάθμη θεμελίωσης, με χρήση εφεδράνων ολίσθησης εκκρεμούς (Friction Pendulum System - FPS). Η μελέτη πραγματοποιείται σε περιβάλλον του προγράμματος πεπερασμένων στοιχείων ABAQUS, μέσω δυναμικών αναλύσεων χρονοϊστορίας, με ημισυνθετική σεισμική διέγερση που κατασκευάστηκε με το λογισμικό SeismoMatch, προσαρμόζοντας την καταγραφή SYNTAGMA A του σεισμού της Αθήνας του 1999.

Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στη βασική φιλοσοφία της σεισμικής μόνωσης, καθώς και μια σύντομη ιστορική αναδρομή. Επίσης, αναφέρονται παραδείγματα εφαρμογής της μεθόδου σε ιστορικά κτίρια τοιχοποιίας ανά τον κόσμο.

Στο δεύτερο κεφάλαιο, παρουσιάζονται οι πιο συνήθεις τεχνικές επισκευών και ενισχύσεων κτιρίων από τοιχοποιία, ενώ στο τέλος γίνεται σύγκριση της σεισμικής μόνωσης με τις συμβατικές μεθόδους ενίσχυσης.

Στη συνέχεια, στο τρίτο κεφάλαιο περιγράφεται η διαδικασία εφαρμογής της σεισμικής μόνωσης στη στάθμη θεμελίωσης υφιστάμενων κτιρίων από φέρουσα τοιχοποιία. Επιπλέον, αναλύονται τα διάφορα είδη μονωτήρων και ο τρόπος δράσης τους.

Η περιγραφή του υπό εξέταση κτιρίου γίνεται στο τέταρτο κεφάλαιο, ενώ στο πέμπτο αναφέρονται ο τρόπος προσομοίωσής του, o σχεδιασμός και η προσομοίωση της σεισμικής μόνωσης, οι φορτίσεις του φορέα, καθώς και ο έλεγχος που πραγματοποιείται για την εύρεση των περιοχών αστοχίας.

Στο έκτο κεφάλαιο, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τις αναλύσεις, για την υφιστάμενη και την ενισχυμένη κατασκευή. Συγκεκριμένα, παρουσιάζονται διαγράμματα απόλυτων επιταχύνσεων και σχετικών μετακινήσεων, αλλά και σχηματική απεικόνιση των περιοχών αστοχίας των τοιχοποιιών.

Ακολουθεί ο σχολιασμός των αποτελεσμάτων και η εξαγωγή των ανάλογων συμπερασμάτων στο έβδομο και τελευταίο κεφάλαιο.

Συνοπτικά, από τα ευρήματα της παρούσας μελέτης μπορούμε να πούμε ότι, η σεισμική μόνωση του κτιρίου της Ιταλικής Πρεσβείας οδηγεί σε σημαντική μείωση των σεισμικών φορτίων που καταπονούν την ανωδομή, και ελαχιστοποιεί τις περιοχές αστοχίας των τοιχοποιιών. Η τεχνική αυτή, με την ελάχιστη δυνατή παρεμβατικότητα στην όψη του κτιρίου, ενδείκνυται για την ενίσχυση τέτοιου είδους ιστορικών κατασκευών, των οποίων η αρχιτεκτονική και πολιτιστική αξία πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη.