Όπως είναι γνωστό, καταγραφές με δεσπόζον παλμικό περιεχόμενο προκαλούν σημαντική επαύξηση της απαιτούμενης πλαστιμότητας στην περιοχή περιόδων περί το ήμισυ της περιόδου του παλμού Tp/2 καθώς και κωδωνοειδή επαύξηση στο ελαστικό φάσμα της καταγραφής στη περιοχή της περιόδου του παλμού. Το ίδιο φαινόμενο φαίνεται ότι παρουσιάζεται και με καταγραφές όπου το παλμικό περιεχόμενο είναι αφανές ή δευτερεύον. Οι καταγραφές κοντινού πεδίου καθίστανται πολύ σημαντικές για τις κατασκευές, καθώς η επίδρασή τους στην απόκριση της κατασκευής είναι πολύ σημαντική έως καταστροφική. Οι καταγραφές κοντινού πεδίου διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες α) παλμικές (pulse like records), β) μη – παλμικές (non – pulse like records) και γ) οι αμφιλεγόμενες. Εκείνες που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι οι παλμικές καταγραφές, εξαιτίας των χαρακτηριστικών που τις διακρίνουν.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλές καταγραφές, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται ως παλμικές σύμφωνα με τους κλασικούς δείκτες παλμικότητας που έχουν προταθεί από Baker (2007) και Καρδούτσου (2017), παρόλα αυτά όμως παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά των παλμικών καταγραφών, εξαιτίας της ύπαρξης «κρυφών παλμών» σε αυτές. Με βάση τα παραπάνω, γίνεται εμφανής η ανάγκη για τη μελέτη και τη διερεύνηση των παλμικών καταγραφών, αλλά και των καταγραφών που περιέχουν «κρυφούς παλμούς».    

Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία γίνεται αναφορά στις καταγραφές κοντινού πεδίου και στις βασικές έννοιες που τις συνοδεύουν. Επίσης, παρατίθενται οι μεθοδολογίες προσδιορισμού παλμικών καταγραφών, με έμφαση σε εκείνες που προτάθηκαν τους Baker (2007), Μαυροειδή και Παπαγεωργίου (2003), Καρδούτσου (2017) δίνοντας έμφαση στον τρόπο με τον οποίο μια καταγραφή χαρακτηρίζεται ως παλμική ή μη. Κοινό σημείο όλων των παραπάνω μεθοδολογιών είναι ότι εξετάζουν την χρονοϊστορία της ταχύτητας της αρχικής καταγραφής και υπολογίζουν ένα δείκτη παλμικότητας (PI =Pulse Index) για την κατάταξη των καταγραφών ως παλμικές, αμφιλεγόμενες, μη – παλμικές, ανάλογα με την τιμή του δείκτη αυτού.    

Επιπλέον, στην παρούσα διπλωματική εξετάζεται η μορφή των καμπυλών που προκύπτουν με την χρήση προσαυξητικής δυναμικής ανάλυσης τόσο για μονοβάθμια όσο και για πολυβάθμια συστήματα για καταγραφές αφανούς παλμικού περιεχομένου και γίνεται σύγκριση με τις αντίστοιχες καμπύλες στατικής ανελαστικής ανάλυσης όπως αυτές προκύπτουν με την χρήση του προγράμματος spo2ida. Σύμφωνα με τις αναλύσεις που υλοποιήθηκαν, προτείνεται η χρήση της καμπύλης IDA με πιθανότητα υπέρβασης 16%, όπως προκύπτει από το πρόγραμμα spo2ida, ως η ικανοτική καμπύλη του συστήματος καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι ένας αξιόπιστος εκτιμητής της καμπύλης που προκύπτει από προσαυξητική δυναμική ανάλυση, οδηγεί στην μόρφωση μιας πιο συντηρητικής κι υπέρ της ασφαλείας ικανοτικής καμπύλης, όπου σε συνδυασμό με το φάσμα σχεδιασμού, μπορεί εύκολα να εκτιμηθεί στην συνέχεια η στοχευόμενη μετακίνηση του συστήματο