Στην παρούσα εργασία διερευνάται η συμπεριφορά των εμφατνούμενων τοιχωμάτων σε υφιστάμενα πλαίσια ωπλισμένου σκυροδέματος. Στόχος της εργασίας είναι η ερμηνεία των εσωτερικών μηχανισμών που αναπτύσσονται με τη βοήθεια σύνθετων προσομοιωμάτων σκυροδέματος. Αρχικά, μελετάται η συμπεριφορά και οι αστοχίες των εμφατνούμενων, μέσα από τις πειραματικές δοκιμές παλαιότερων ερευνητών, ενώ ακόμα διατυπώνονται και οι προτεινόμενες μεθοδολογίες για τον σχεδιασμό αντίστοιχων ενισχύσεων. Στη συνέχεια, αναλύονται οι δυνατότητες προσομοίωσης του σκυροδέματος και των τοπικών μηχανισμών με την βοήθεια μοντέλων διανεμημένης και διακριτής ρηγμάτωσης. Διαμορφώνεται ένα λεπτομερές μοντέλο πεπερασμένων στοιχείων για την ανάλυση αντίστοιχων εφαρμογών και εξετάζεται η αξιοπιστία της μεθόδου μέσα από την προσομοίωση μια σειράς προγενέστερων εργαστηριακών δοκιμών. Πραγματοποιούνται συγκριτικές αναλύσεις με τροποποίηση ορισμένων παραμέτρων, για την εκτίμηση της επιρροής των οπλισμένων διεπιφανειών στην καθολική απόκριση. Η επιλογή των δοκιμίων γίνεται με γνώμονα την ανάδειξη του συνόλου των αστοχιών που σχετίζονται με την διατμητική ικανότητα του ενισχυμένου φορέα. Οι παράμετροι που εξετάζονται αφορούν την γεωμετρία του φατνώματος, τα μήκη αγκύρωσης των βλήτρων, τα χαρακτηριστικά των διεπιφανειών και την περίπτωση ενίσχυσης των υποστυλωμάτων με μανδύες. Παράλληλα με τις αναλύσεις, αξιολογούνται και οι αναλυτικές σχέσεις εναλλακτικών προσομοιώματων για τον προσδιορισμό της φέρουσας ικανότητας σύνθετων τοιχίων με βάση παλαιότερες μελέτες. Τέλος, διατυπώνονται ορισμένες παρατηρήσεις ως προς τις υφιστάμενες μεθοδολογίες, τον ρόλο των βλήτρων και των διεπιφανειών, αλλά και των μηχανισμών που οδηγούν σε πρόωρες αστοχίες του ισοδύναμου τοιχώματος.