Οι δοκοί επί των οποίων κυλίονται οι γερανογέφυρες (γερανοδοκοί) αποτελούν ιδιαίτερα σιδηρά δομικά στοιχεία. Είναι στοιχεία σύνθετης καταπόνησης όπου τα μέγιστα φορτία υπολογισμού πραγματοποιούνται στο μέγιστο και μάλιστα πολύ συχνά, με αποτέλεσμα να είναι ευαίσθητα έναντι κόπωσης. Έχουν και πολλαπλές απαιτήσεις λειτουργικότητας καθώς από τις παραμορφώσεις τους κρίνεται η σωστή λειτουργία της γερανογέφυρας. Αρχικός στόχος είναι η παρουσίαση των απαιτούμενων ελέγχων των γερανοδοκών σύμφωνα με τη νέα έκδοση του ευρωκώδικα 3-μέρος 6 (prEN 1993-6:2021) καθώς και η επισήμανση των διαφορών του με τον ισχύοντα κανονισμό. Παράλληλα άλλο ένα κίνητρο της εργασίας είναι ο σχεδιασμός γερανοδοκών με το μικρότερο δυνατό βάρος και συνεπώς και με τη μικρότερη οικονομική επιβάρυνση. Να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις των γερανοδοκών καθορίζουν τη διαστασιολόγηση των πλαισίων του κτιρίου (π.χ. υποστυλωμάτων) που τις στηρίζουν. Για το σκοπό αυτό αρχικά διερευνήθηκαν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά της γερανογέφυρας που καθορίζουν τα φορτία που μεταφέρουν στις γερανοδοκούς. Στη συνέχεια διερευνήθηκαν οι παράμετροι εκείνοι που επηρεάζουν τον κάθε έλεγχο της γερανοδοκού, έτσι ώστε αν δεν επαρκεί κάποιος έλεγχος (π.χ. κόπωσης) ο μελετητής να γνωρίζει ποιο χαρακτηριστικό της διατομής να μεταβάλει (π.χ. πάχος κορμού). Τέλος γίνεται μια γενική διερεύνηση με σκοπό να απαντηθούν ερωτήματα όπως: ποιοί είναι οι κρισιμότεροι έλεγχοι των γερανοδοκών, τί είδους διατομές προτιμάμε (IPE, HEA, HEB, συγκολλητές), η διαστασιολόγηση των γερανοδοκών κρίνεται από τα κατακόρυφα φορτία που δέχεται από τη γερανογέφυρα ή και από τα οριζόντια;